Lohusalık, Lohusalık Hüznü, Doğum Sonrası, Cinsellik
468 görüntüleme
I
Irmak K.
10 Eylül 2025 21:36
Merhabalar canım anneler.
Aile danışmanı, pedagog, cinsel terapist ve bir anneyim.
Nasıl süreçlerden geçtiğinizi tahmin edebiliyorum. Doğum gerçekleşti, bebeğinize kavuştunuz. Ancak bu kavuşma anı itiraf edelim hiç de şairane olmuyor bazen. Çok seviliyorlar, iyi bakılıyorlar ama bazen yine de annenin içinde bir şeyler değişmiş oluyor. Olmasın mı? Hayatınız boyunca sizi kontrol eden hormonlar gebeliğinizin başlamasıyla beraber 1 ayda değişti. 9 ay beyniniz, benliğiniz, bedeniniz bu yeni yönetime tam anlamıyla teslim oldu ve birkaç saatte bu yeni düzen de yine bozuldu. Yaklaşık 1 ayda tamamen gidecek ve bambaşka hormonlar girecek devreye.
E hal böyle olunca, ergenlikte yıllarca oturmasını beklediğiniz hormonlar bu defa çok kısa zamanda bu kadar ani değişimler yaşayınca, düşünce sistemlerinizde ve hislerinizde de köklü sanılan değişimler olabiliyor. Üstelik bir de size muhtaç bir bebek var artık. Lohusalık hüznü tam da böyle zamanlarda ortaya çıkabiliyor.
Enerjide düşüklük, Bebek bakımını reddetme, eski hayatına dönemeyecekmiş hissi, bu düşünceler için suçluluk, değişen ekonomik düzen, öz bakımı ihmal etme vb düşünceleriniz varsa yalnız olmadığınızı bilmenizi ve destek alabileceğinizi hatırlatmak isterim.
Başlıkta da belirttiğim destek olabileceğim her konuda sorularınızı cevaplamak isterim. Aynı zamanda ayrıntılı süreçleriniz hakkında bana @bondfamilycounselling instagram hesabından da ulaşabilirsiniz
Aile danışmanı, pedagog, cinsel terapist ve bir anneyim.
Nasıl süreçlerden geçtiğinizi tahmin edebiliyorum. Doğum gerçekleşti, bebeğinize kavuştunuz. Ancak bu kavuşma anı itiraf edelim hiç de şairane olmuyor bazen. Çok seviliyorlar, iyi bakılıyorlar ama bazen yine de annenin içinde bir şeyler değişmiş oluyor. Olmasın mı? Hayatınız boyunca sizi kontrol eden hormonlar gebeliğinizin başlamasıyla beraber 1 ayda değişti. 9 ay beyniniz, benliğiniz, bedeniniz bu yeni yönetime tam anlamıyla teslim oldu ve birkaç saatte bu yeni düzen de yine bozuldu. Yaklaşık 1 ayda tamamen gidecek ve bambaşka hormonlar girecek devreye.
E hal böyle olunca, ergenlikte yıllarca oturmasını beklediğiniz hormonlar bu defa çok kısa zamanda bu kadar ani değişimler yaşayınca, düşünce sistemlerinizde ve hislerinizde de köklü sanılan değişimler olabiliyor. Üstelik bir de size muhtaç bir bebek var artık. Lohusalık hüznü tam da böyle zamanlarda ortaya çıkabiliyor.
Enerjide düşüklük, Bebek bakımını reddetme, eski hayatına dönemeyecekmiş hissi, bu düşünceler için suçluluk, değişen ekonomik düzen, öz bakımı ihmal etme vb düşünceleriniz varsa yalnız olmadığınızı bilmenizi ve destek alabileceğinizi hatırlatmak isterim.
Başlıkta da belirttiğim destek olabileceğim her konuda sorularınızı cevaplamak isterim. Aynı zamanda ayrıntılı süreçleriniz hakkında bana @bondfamilycounselling instagram hesabından da ulaşabilirsiniz
Z
Zekiye Ö.
10 Eylül 2025 21:52
Bebeğim dokuz aylık oldu ama ben hala lohusa psikolojisinden kurtulamadım gibi. Desteksiz büyütüyorum bebeğimi. Çok yoruluyorum. Eski hayatımı işimi özlüyorum. Böyle düşündüğüm için de kendimi suçluyorum sanki kötü bir anne olarak görüyorum kendimi. Halbuki çok seviyorum onu. Eşim tüm gün işte bu süreçte ondan destek alamıyorum bu yüzden ona karşı da öfkeli olduğumu hissediyorum. Bu durum bir şekilde geçecek mi acaba.
Ş
Şemsihan B.
10 Eylül 2025 21:54
Ben doğuma giderken annem yolda beyin kanaması geçirdi ailemin her üyesi yoğun bakım önünde annemi bekliyorlardı şuan oğlum 6.ayinda ve bu ana kadar yalnızdım oğlumun kırkı çıktıktan sonra annemi kaybettim o kadar zor bir süreç ki alışamadım üstelik şuan hastalıklar ile uğraşıyorum ne yapmalıyım,sizce?
I
Irmak K.
10 Eylül 2025 22:06
@zekiyeözer Lohusalık sanıldığının aksine 40 gün değil maalesef. Araştırmalar annelerin doğumdan sonra anne beyninin yeniden bir düzen oturtmasının 2 yılı bulabildiğini gösteriyor. Hep aynı mı olacak? Elbette hayır. Bebeğiniz ilk doğduğundaki hisleriniz ve açmazlarınızla şimdikini karşılaştırın. Bundan sonrası da azalarak devam edecek yalnız ne kadar süreceği sizin çabanız ve çevrenizin elinde. Bu süreçte bol bol bebeğinize sarılın, oyunlar oynayın, vakit geçirin ancak eşinizden veya varsa yakınlarınızdan en azından kendinize vakit ayırabilmeniz için zaman isteyin. Eşlerin bebek bakımına katılımı unutmayalım ki destek değil, sorumluluk. Bebeğini duymayı unutmayan ve aktif dinleyebilen anneler hata da yapsalar kötü olamazlar ancak hissettiğiniz öfke sanıyorum yalnızlığınıza, yüklerinize. Üstüne çalışmak gerekir. Aradığınız desteği bulamasanız da bu süreçte birkaç şeyi önemseyin 1- yemek 2-uyku ve 3- gündüz yürüyüşü (yapamıyorsanız camları açarak güneşten faydalanmak da olabilir ama yapmaya çalışın)
I
Irmak K.
10 Eylül 2025 22:16
@şemsihanbiçer öncelikle başınız sağ olsun, Allah rahmet eylesin. Öncelikle bir yaş danışmanlığı tavsiye ederim zira yas ve lohusalık dönemlerinin hisleri ayrılmalı. Genelde böyle tablolarda ne üzülebildim, acımı yaşayabildim, ne sevinebildim gibi ifadeler duyarız. Destekçiniz varsa tek başınıza yoksa oğlunuz uyuduğunda anneciğinizle güzel anılarınızı hatırlamak, belki fotoğraflara bakmak ve ona söylemek istediğiniz şeyler için notlar hazırlamak (kağıt kalemle olmak zorunda değil telefon veya ses kaydı da olur) iyi bir başlangıç olabilir. Akabinde imkan varsa notlarınızı yazdıktan sonra bir bardak su için ve ilk fırsatta oğlunuzla bir oyun oynayın. Basit bir şey bile olur. Bir süre denemenizi tavsiye ederim.
Yeter O. ..
11 Eylül 2025 02:12
Doğumdan sonra çok kötüydüm yeni düzen yeni bir hayat senden bakım isteyen küçücük bir bebek gurbettesin ailen uzak lohusalığımın 45 gününe kadar hep ağladım eşim işi gereği hep çalışıyordu kaynanam vardı ama yok gibi bişeydi gece tek başıma bakardım kızıma gündüzde öyle sezeryanlı halimle kalkıp o yaraların ben kalkarken ne kadar acıdığı hani çok kötü geçti belki eşime kızgınım çok yardım etmediğii için ama hala içimde bir çok şeyi aşamıyorum kızım şuan 3 aylık evet rahatladım biraz ama tek büyüttüm ve hala yorgunum … fiziksel zihinsel yorgunluk
I
Irmak K.
11 Eylül 2025 04:43
@yeterokatan bebeğiniz hala daha çok küçük ve bu uzun bir yol. Belirttiğim gibi Lohusalık 40 günlük bir süreç değil etkileri ve psikolojisi 2 yıla kadar uzayabiliyor. Eşiniz iletişime açık bir insansa konuşmayı deneyin. Sen bana bunu yaptın tarzında değil ama. Benim bugün … ya ihtiyacım var şeklinde. Örneğin birkaç saat uyumaya ihtiyacım var. İletişime kapalı veya bakım konusunda sorumluluk almayacaksa önce bebekle oyunlara dahil edin eşinizi ve zamanla bakımına dair ufak şeyler isteyin. Yapamazsa yargılamadan. 1-2 ayı bunun için ayırın ve artık bakım konusu birazcık bile hallolunca bırakın eşinize ve birkaç saat uyuyun veya kendinize vakit ayırın mümkünse. Emin olun hep böyle hissetmeyeceksiniz ancak süreci belirleyecek bazı hamleler sizin elinizde
T
Tuğba A. ..
12 Eylül 2025 10:03
Bebegimi cok seviyorum, esimi de, kendimi de. Bu cok ozel bir surec ve hayatim eskisinden daha iyi. Kendimin en iyi versiyonum. Sadece bunun disindaki herkesten ve her seyden nefret ediyorum ve her sey hatta herkes bie tehlike gibi geliyor hocam normalim dimi :)
I
Irmak K.
12 Eylül 2025 10:15
@tuğbaarkon Bebeğiniz kaç aylık? İlk aylarınızdaysanız ileriki zamanlarda hafifleyecek bu durum. Kendimin en iyi versiyonuyum, bir annenin annelikle ilgili bunu diyecek duruma gelmesi beni hep mutlu etmiştir. İlk aylarınızdaysanız oturacak hisleriniz. İleriki aylardaysanız ve hala bu hisler yatışmadıysa kendinize sadece şunu hatırlatın; bebeğinizin herkesle etkileşimi farklı olacaktır ancak anne ve baba birinciktir :)
Aybike A. ..
12 Eylül 2025 21:57
Buraya yazan anneler gibi bende tek başıma bakıyorum çocuğuma annem uzakta. Eşimin annesi de 4 yıl önce vefat etti. Bana destek olabilecek kimse yok. Her gün kendimi kandiriyorum çocuğuma tek başıma bakıyorum kendimle gurur duymalıyım diye ama sonra oturup ağlıyorum neden yanımda kimse yok diye. Eski hayatımı çok özlüyorum bazen ah şimdi çıkıp gitsem yurusem kendi kendime diyorum sonra çocuğum geliyor aklıma artık o var diyorum. Eşime çok kızıyorum sanki böyle uyumasına bile gıcık oluyorum vay be diyorum baba olmak ne güzelmiş ne kolaymış. Bilmiyorum umarım bu düşünceler geçicidir. Ama oğlumu herşeyden çok seviyorum anne olmak yorucu olsada mükemmel bir duygu
G
Gizem Y.
17 Eylül 2025 19:10
Sürekli ağlıyorum, bazen hiç mutlu olamayacakmışım gibi geliyor. Bebeğimin fotoğraflarına bakıp ağlıyorum. Uyumadığında ya da çok gürültü yaptığında sesim yükseliyor ve sonra çok ağlıyorum. İki ay öncesine dek sanki ruhum çekilmiş gibi geliyordu.
H
H.
26 Eylül 2025 09:27
Bebeğim3 aylık ben vajinal doğum yaptım doğum sırasında yırtılmalarım oldu, hamilelikten kalan gobegimde çatlakve renk değişimleri var bu yüzden kendimi beğenmiyorum, aynı zamanda Bebeğim sürekli ağladığı için sürekli onunla ilgileniyorum, dışarı çıkmak istiyorum bebek pusette bebek arabasında durmuyor mecburen kucaklıyorum Buda beni çok yoruyor bu yüzden dışarı bile çıkmak istemiyorum, ev işlerini yapamıyorum yemek yapamıyorum, çünkü uyanıkken keyfi yerindeyken bile beni yanında istiyor kucağıma gelmek istiyo, çok yoruldum demek bile suçluluk hissettiriyor, insanlar çocuk sahibi olmak için uğraşırken böyle düşünmem suçlu hissettiriyor, 4 aydırkuaföre gidip kaşlarımı bile aldıramadm eski hayatımı biraz özlüyorum galiba😭
H
Hatice T.
26 Eylül 2025 17:47
Bende aynı sorunları yaşıyorum bebeğimi çok seviyorum ona bakmak iyi geliyor ama çok yoruluyorum ev işleri yemek bulaşık herşey üstüme geliyor ben bebekle ilgilenirken gece uyuyan eşime çok öfke duyuyorum tahammül edemiyorum kimseye.İzin günlerinde eşim çoçuğa baksın diye veriyorum ama 2 dk sonra geri alıyorum çünkü iyi bakamaz gibi yanlış bir şey
Yapar diye korkuyorum herkesten kıskanıyorum aslında çok saçma bir düşünce ama atlatamıyorum bunu .Yorğunluk bel ağrısı uykusuzluk hepsi üst üste gelirken etrafımdakilerin önemsememesi ve ne desem kendilerinde daha fazlası olması .İçime konuşmaktann beynim yandı.Susuyorum sustukça daha çok öfkeleniyorum nefret duyuyorum 😒
Yapar diye korkuyorum herkesten kıskanıyorum aslında çok saçma bir düşünce ama atlatamıyorum bunu .Yorğunluk bel ağrısı uykusuzluk hepsi üst üste gelirken etrafımdakilerin önemsememesi ve ne desem kendilerinde daha fazlası olması .İçime konuşmaktann beynim yandı.Susuyorum sustukça daha çok öfkeleniyorum nefret duyuyorum 😒
Sohbete katılmak için Babysfer mobil uygulamasını kullanın.
Konulara yorum yapmak, yeni başlıklar açmak ve diğer ebeveynlerle etkileşime geçmek için mobil uygulamamızı indirin.
