İç Dökme Seansı Gibi..

Merhabalar anneler ve anne adayları. Buraya soracak bir sorum şuanlık yok ama biraz içimi dökmek istediğim için yazıyorum. Gerek gebelik süreci gerek doğum sonrası bebek, bakımı, yemesi içmesi uykusu derken o kadar uzun süredir kendi kimliğimi yok saymışım ki. Bazen gerçekten bu durum beni çok yoruyor. Anneliğin getirdiği o sorumluluk hissi bazen ağır geliyor. Günlük hayatta yapılan kısa ve basit şeyler bize bir lüks gibi geliyor. (Duş almak gibi ya da sıcak bir kahve içmek mesela) o kadar yorucu ki bu. Bazen dayanılmaz bir hal alıyor. Bir şekilde kriz anı atlatıldığında ise her şey yolunda ve hiç yaşanılmamış gibi devam ediliyor bu da enteresan. Eski ben ve şimdiki ben olarak düşündüğümde ister istemez ayrı tutuyorum hayatı. Tahammülüm azalmış, gücüm kalmamış, her şeye ama her şeye yetebilmeye çalışmak ve başarısız olmak o kadar sıkıştırmış ki benliğimi kimsenin beni zerre anlamadığına emin olmuşum artık. Çoğu kez düşündüm (fırsat bulabildiğim anlarda :) ) acaba bu bir bunalım halimi doğum sonrası kimlik karmaşası kendini unutma eski hayatı özleme vb. Gibi şeyler yoğun yaşanıyor malum. Ama bulamadım anlık buhranlar gibi ara ara vuruyor. Hala hormon değişikliğindense eğer artık illallah geldi bir an önce eski ruhumu benliğimi kendimi geri istiyorum. Tüm bunlara rağmen bebeğimi o kdr fazla seviyorum ki, sanırım bunca şeyi bir başkası için çekemezdim. Annelik rahat söyleniyor ama çok meşakkatli yaşanıyor. Asla sonlanmayan bir yolculuk adeta.. Hepimize canı gönülden kolaylıklar diliyorum. Belki farklı yerlerde aynı dertlerden yakınıyoruzdur ama sayıca fazlayız eminim. Bir gün herşeyi çözebilmeyi umuyorum hepimiz adına.. 🌸🌸